In memorian Willem Cornelisse 1953-2024
Op 28 februari overleed afdelingslid Willem Cornelisse. Veel leden zullen hem kennen. Willem was al jong lid van de PvdA. Hij woonde in de jaren ‘70 van de vorige eeuw als student op Uilenstede. Het waren vette jaren voor de partij, alleen al op Uilenstede waren er bijna 100 leden. Hij was een actief lid, en was al gauw penningmeester in het Amstelveense afdelingsbestuur. En hij verzette bergen organisatorisch en praktisch werk in verkiezingscampagnes.
Het afdelingskader zag in hem een politiek talent voor de verdere toekomst. Maar er gonsde meer ongeduld door de partijafdeling dan zo’n kalm ‘personeels’beleid. In 1978 kwam hij door een gezamenlijke actie van Uilenstedenaren en Rooie Vrouwen op een hoge plaats op de kieslijst en zo werd hij gelanceerd in de gemeenteraad. Daar verwierf hij als jong raadslid waardering voor zijn frisse benadering en inzet, met zijn belangstelling voor ruimtelijke ordening, financiën, cultuur en politieke processen. Hij had een goed gevoel voor de balans tussen de grote lijnen en actuele vragen. Hij trad bescheiden op, stortte zich niet op de waan van de dag, en andersom doolde hij ook niet rond in er-niet-altijd-evenveel-toe-doende dossiers in het raadhuis. De eigen bubbel zouden we dat tegenwoordig noemen. ‘Je moet als gemeenteraadslid niet teveel rondhangen in het raadhuis’ vond hij. ‘Kennis doe op in de blik naar buiten!’
Die eigenschap kwam hem ook van pas bij de volgende stap in zijn politieke loopbaan. In 1987 volgde hij Edzart de Vrieze – die tussentijds het College van B&W verliet – op als wethouder. En dat zou hij 11 jaar blijven. Op de vele beleidsterreinen die hij in bijna drie Collegeperiodes onder zich heeft gehad is hij een alerte, stabiele en betrokken wethouder gebleken. Onder meer de welzijns- en zorgsector profiteerden van zijn kennis. Maar zijn lievelingsportefeuille was Ruimtelijke Ordening. Hij stortte zich met verve op de ontwikkeling van het stadscentrum, waar Edzart de Vrieze al mee begonnen was. Het was de tijd van upgrading van het centrum van Amstelveen tot Stadshart, met meer winkels en vooral ook cultuur. De bibliotheek werd uitgebreid met de kunstuitleen in een nieuw gebouw, de Muziekschool werd er gevestigd en het Cultureel Centrum werd Schouwburg. En in plaats van het Amstelveense expositiecentrum Aemstelle kwam er het Cobra Museum. Het was een langdurend en spannend proces. De gemeente moest in zee met externe partijen zoals projectontwikkelaars. Er waren grote financiële uitdagingen. En er was veel inspraak gewenst van de Amstelveense bevolking.
Willem was een tijd de coördinerende wethouder van dit proces, een zware verantwoordelijkheid.
Na 11 jaar wethouderschap stelde hij zich niet meer verkiesbaar: tijd om te stoppen vóór de metaalmoeheid kon toeslaan. Na de beëindiging van zijn politieke loopbaan was hij een tijd zoekende. Hij vond tenslotte werk bij de gemeente Haarlemmermeer. Opeens was hij ambtenaar en dat was wennen. Willem wilde iets voor het Amstelveense gemeentebestuur blijven betekenen en raakte betrokken bij de oprichting van de Vereniging van Oud-raadsleden. Hij was daar een actieve secretaris, tot de dag voor zijn overlijden.
Ik kende Willem vanaf dat ik 1975 in Amstelveen kwam wonen. Na de eerste de beste ledenvergadering die ik bezocht kwam ik in het afdelingsbestuur. Daar trof ik Willem als penningmeester. Met Willem heb ik veel partij lief-en-leed gedeeld. In het afdelingsbestuur; flyeren en huis-aan-huis-campagnes; stecillen van het afdelingsblad Binding; politieke functies.
Die laatste raakten en kruisten elkaar. Ik kwam ook in de gemeenteraad. Toen hij later wethouder was, was ik een tijd fractievoorzitter en overlegde wekelijks met hem. Ik volgde hem op als wethouder.
Later hadden we niet meer dat gedeelde politieke leven, maar we hielden contact en praatten af en toe bij. Dan namen we de wereld door zoals die er bij lag, met gedeelde optimistische maar soms ook pessimistische blik.Toen we een tijdje geleden herinneringen ophaalden en ik hem vroeg of de wethoudersperiode de leukste tijd uit zijn werkzame leven was geweest, was het antwoord een volmondig: ja.
Het was bekend dat Willem met zijn gezondheid kwakkelde. Maar zijn overlijden kwam onverwacht.
We hebben een fijn mens verloren.
Winnie Blok
